Arto Lindsay - O Corpo Sutil / The Subtle Body (1996)

Arto Lindsay - O Corpo Sutil / The Subtle Body (1996)

3 Yıl öncede yapmıştı bunu. Üzülmüştüm. Bu sefer biraz daha iddaalı ve yaralayıcı oldu benim için. Kimseyi çekemeyeceğim anlarda bile beni güldürebilen ve güldürebildiğim o bedendi tüm bunların sahibi. Koca bir neden var dı ortada ve hala da var. Son görüşmemizde her zaman ki gibi gülüp/eğlenmiştik. Hiç bir şey yokken böylece beni ulu orta yerde bırakmasını hazmedemiyor ve kabul edemiyorum. Sevgili olayı değil bu. Arkadaş, dost, tanıdık vs. ne demek isterseniz denilecek kapasitede biri.. ama yıktı geçti sanırım pek çok yerimi. O güzelim anlara ne olduğunu bilemiyorum ama 2 defa evine gittiğimde yok diyen annesi bu defa kız kardeşimle gittikten sonra odadan çağıran o bedeni gördüğümün anı beni görüp mozart olmuşlardı ki aslında annesi beni hiç tanımazdı. Öyle sıkı sıkıya tembih etmişti ki "Biri beni ararsa yok deyin" lafını onlara, öyle böyle değil yani. Zaten beni hayata dair gülümseten bir kaç beden varken en büyüklerinden birinin böyle yapması.. baya solduruyor içimdeki ışığı. Keşke bir neden olsa da o yaptığım için kendime kızabilsem. Kimseye kızamıyorum belki de ama keskin patlamaları da her daim içimde yaşıyorum sanırım. Çok fena parlayabilirim bir gün. Biliyorum.

Aslında çok şey yazmak istiyorum ama daha az önce geldiğim için o bedenin evinden, hiç halim kalmadı hiç bir şeye. Anlatıcağım yine çok şey var. Biraz daha zahmetli olucak bu sefer toparlanmam. Yazısız albüm paylaşımları gelebilir yakında. Belki de hiç olmadığı kadar yazılı gelebilir bazı anlarım. Hep birlikte görmek ve yaşamak adına yaşamaya devam edelim herşeyi ve herkesi..


80'ler dönemindeki Post Punk, Experimental, Noise Rock projesi olan DNA olayında baş adam görevi gören gitar-vokal Arto Lindsay'in ilk solo albümü bu. Yıllardan 1996. Yani, Şebnem Ferah - Kadın albümü çıkarmış, klibinde apış arasını tutupta yerlerde çığırdığını gören gözlerin, gözlerini açtığı dönem. DNA güzelliğini bilipte ilk kez bu solo albümü dinleyen insanların aslında fotoğrafı çekilse çok mantıklı olurdu gibime geliyor. Yukarıda bahsettiğim türlerin yakınından zorla geçen bir sound ile karşılaşacağınıza ek vereyim. Hissedebileceğiniz türlerin en esaslısından bir kaç örnek vericek olursam: Bossa Nova, Slowcore tadı diyebilirim. Rahat, sakin, duru, donuk, ılık bir sound ve albüm bu. Cayır cayır gitarlar yerine gayet düşük tempolu ve kayıp giden tınıları seven bedenlere tavsiyem. Sevmeyenlere de tavsiyem olduğu gibi. Albüm de Brian Eno, Ryuichi Sakamoto, Marc Ribot gibi isimlere nazaran daha çok çok isimler le çalışmış Arto Lindsay. Pastel renkli hayaller diliyorum..






















Arto Lindsay - O Corpo Sutil / The Subtle Body (1996)


1. Four Skies
2. Child Prodigy
3. Anima Animale
4. Este Seu Olhar
5. My Mind Is Going
6. Enxugar
7. No Meu Sotaque
8. Unbearable
9. Nobody in Bed
10. Astronauts
11. Sovereign